[...] Κουβέντες ασύνδετες, Α, Β, Γ, από την ίδια φωνή, τη δική του, του έρχονται αντίστοιχα από δεξιά, αριστερά, και από πάνω. Ακούονται συνέχεια, χωρίς διακοπή, εκτός των δύο παύσεων των δέκα δευτερολέπτων. [...]

Α
τότες που είχες γυρίσει, την ύστερη εκείνη φορά, να ιδείς αν ήταν ακόμα στη θέση του το ερείπιο όπου κρυβόσουνα μικρός, πότε ήτανε, (τα μάτια κλείνουν, το φως ελαφρώς χαμηλώνει) μέρα μουντή, με το 11 μέχρι το τέρμα κι από κει με τα πόδια, όχι, ψέματα, τότες πια δεν είχε τραμ, τέλος τα τραμ, χρόνια και ζαμάνια, τότες που είχες γυρίσει να ιδείς αν ήτανε ακόμα στη θέση του το ερείπιο όπου κρυβόσουνα μικρός, την ύστερη εκείνη φορά, ούτε ένα τραμ για δείγμα, μονάχα τα παμπάλαια τα σίδερα, πότε ήτανε [...]

Η προσπάθεια να μεταφερθεί στα ελληνικά, το κατά δύναμιν, τούτο το κείμενο αφιερώνεται στη μνήμη του Λάζαρου Γεωργιάδη, πρωτομάστορα του βιβλίου.

Νάσος Δετζώρτζης