Απομίμηση
Σε ένα σπίτι έρημο κι ερειπωμένο
Γηραιά κυρία
Μεσόκοπη κυρία
Κάποια ερωτεύτηκε τον κηπουρό των άστρων
Ένας τυραννισμένος απ' τη μέρα
Είναι δυο άνθρωποι
'Τι θα δειπνήσουμε, αγάπη μου, απόψε;'
Της άρεσε η καρδιά του
Μια λεχώνα
Κάποιος φύτεψε ένα δέντρο
Κάποιος εξημέρωσε, κάποτε, μια μοναξιά
Ένα δειλό, θλιμμένο δειλινό
Ένας μοναχικός ηλικιωμένος κύριος
Ένας τυφλός
Ένας καθ' όλα φυσιολογικός άνθρωπος
Κάποιος, για να βγει φωτογραφία
Πώς έφραξε έτσι ο λαιμός του
Ένας κλόουν
Ένας αφηρημένος άνθρωπος
Ένας πεζός περιμένει
Κάποιος πού, ξαφνικά, θυμήθηκε
Κάποιος παρατάει τα πάντα σύξυλα
Ένας πτωχός τω πνεύματι
Αυτός δεν ήτανε χασάπης
Τί συγκλονιστική, αλήθεια, η ιστορία
Ένας υπάλληλος, που μια ζωή αποταμίευε
Ένας νεκρός
Κυνηγημένη από τον Φόβο
Έσκυψε από τη βάρκα
Μεθυσμένος ποιητής γράφει
Νεαρός μαθητής
Κάποιος κοιτάζει το ποτήρι του
Βλέπει τον κόσμο να βουλιάζει
Και, ξαφνικά, μια μέρα
Χρόνια ολόκληρα τον ουρανό κοιτούσε
Ένας απελπισμένος
Κάποιος αποφάσισε να πεθάνει πριν πεθάνει
Στην άκρη ενός γκρεμού
Σ' ένα διάλειμμα ευεξίας
Κάποιος που, όλη νύχτα, ονειρευότανε το θάνατο
Μ' ένα βαθύ αναστεναγμό
Ένας πολύ περήφανος κι ακέραιος κύριος
Κάποιος που κουράστηκε
Ξαφνική αυγουστιάτικη μπόρα
Στο χώμα, ένα σκουλήκι
Πέρα, στους πέρα κάμπους
Στον χιονισμένο κάμπο
Αυτό το ελάχιστο δεντράκι
Μιλάει, μιλάει, γράφει
Προσπαθώντας να συνθέσει ένα ποίημα
Πέφτεις απ' το κλαδί
ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ
ΑΦΙΕΡΩΣΕΙΣ