Πόλεις, τοπική διακυβέρνηση, περιφερειακή ανάπτυξη προσλαμβάνουν καινούργιο νόημα την εποχή της παγκοσμιοποίησης και δίνουν νέους προσανατολισμούς στην επιστημονική έρευνα και την πολιτική πράξη. Στην επιστήμη της ιστορίας, η ιστοριογραφία των εθνικών κρατών, που κυριαρχούσε κατά τον 19ο και 20ο αιώνα, δίνει σταδιακά τη θέση της όχι μόνο στο παγκόσμιο αλλά και στο τοπικό, το αποκεντρωμένο. Η ιστορία των «μικροδομών», όπως π.χ. των κοινοτήτων, των πόλεων, των επιχειρήσεων, των νοσοκομείων, των ιδρυμάτων και γενικότερα των μικρών θεσμικών ενοτήτων, αναδεικνύεται σε προνομιακό πεδίο έρευνας που συγκεντρώνει όλο και πιο πολύ το ενδιαφέρον της κοινής γνώμης. (. . .)

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]