Το έργο του Ροΐδη, ως μοναδικό παλίμψηστο, αποκαλύπτει το γνωσιοθεωρητικό υπόβαθρο του συγγραφέα. Η προσπάθεια ανίχνευσής του βασίζεται αποκλειστικά στις υποδείξεις των κειμένων του. Η περί μεταφοράς άποψή του συνδυάζει την αριστοτελική με τις δυτικής προέλευσης ρητορικές και ποιητικές θεωρίες. Ωστόσο, σε όλο του το έργο εντοπίζονται δίπολα με τέτοια συχνότητα και έμφαση, ώστε επιβάλλεται η σύνδεσή τους με τη ροϊδική εμμονή στη χρήση του όρου «φάρμακον», λόγω της δισημίας του. Το πλατωνικό υπόβαθρο αναδύεται μέσα από τις αναφορές του Ροΐδη σε αυτό και συνδέεται με την εγελειανή θεωρία, που τροφοδοτεί την αενάως εναλλασσόμενη κίνηση των άκρων στα δίπολα. (. . .)

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]