`ΙΑΜΒΟΙ ΣΙΩΠΗΛΟΙ`
Διεκδικώντας το ανεκπλήρωτο
καμιά ευχή δε μελωδεί
Διαβάζω τα χείλη σου στη σιωπή
κι εσύ πίσω απ` το γυαλί
κοιτάζεις με `κείνο το βλέμμα της θάλασσας
δίχως να βρίσκεις βασιλιά
να στεριώσεις πάλι το μύθο
Δασεία του φεγγαριού
σμιλεύει απρόοπτο βράχο
ποδοβολητά της μνήμης
κι άλλες ταχυπαλμίες της άνοιξης
Τί να μαζέψεις με λέξεις;
Τί με σιωπή;
Με λίγο εγώ
με στόμα κλειστό
δοκιμάζω μια νοσηλεία
με πρύμνη ιαματική
και δειλινή σημαία πληγωμένη