Ολοκληρωμένες μελέτες της ιστορίας της βιομηχανίας στην Ελλάδα δεν αφθονούν. Μοιάζει σαν ο τομέας αυτός να μην υπήρξε προσφιλές θέμα για τους ιστορικούς, ίσως λόγω της καθυστερημένης εμφάνισης της οικονομικής ιστορίας στη χώρα μας αλλά και λόγω των δυσκολιών που παρουσιάζει το συγκεκριμένο αντικείμενο. Όπου και όταν επιχειρήθηκε η καταγραφή της ιστορίας του δευτερογενούς τομέα, αυτή περιορίστηκε σε ορισμένους κλάδους μόνον, εκείνους που θεωρήθηκε ότι αποτέλεσαν κινητήρα για την οικονομία συγκεκριμένων χωρών, όπως π.χ. η κλωστοϋφαντουργία, και σε λιγότερες περιπτώσεις η σιδηρουργία. Η Ελλάδα δεν αποτελεί εξαίρεση. Η μελέτη της βιομηχανίας εξάλλου εκεί που επιχειρήθηκε βασίστηκε κυρίως σε πηγές εξω-επιχειρησιακές, αφού τα αρχεία των επιχειρήσεων γενικώς δεν ήταν προσιτά στους ερευνητές, κι ακόμη μόνον σε εξαιρετικές περιπτώσεις χρησιμοποιούνται. [...]
Η μελέτη ασχολείται με τον κλάδο εκείνο της χημικής βιομηχανίας που ενώ ονομάζεται κοινώς βιομηχανία χρωμάτων και βερνικιών, σχετίζεται με ορισμένη κατηγορία χρωμάτων, καλύτερα, με την παραγωγή επιχρισμάτων που προέρχονται από την ανάμειξη χρωστικών ουσιών, των πιγμέντων, μαζί με σειρά άλλων προϊόντων, όπως κάποιο φορέα ή μέσο, που μπορεί να είναι το κολοφώνιο, ή οι συνθετικές ρητίνες, ή το λινέλαιο κ.ά., κάποιο διαλύτη και κάποιο στεγνωτικό. Το μείγμα αυτό συνιστά ένα προϊόν που όταν επιχρισθεί σε διάφορα αντικείμενα προσδίδει χρώμα. [...]

[Απόσπασμα από το κείμενο της εισαγωγής της έκδοσης]