(. . .) Όσα αναφέρονται σ` αυτό το γραφτό, και ανεξάρτητα από τις όποιες κρίσεις, δεν είναι μυθεύματα, είναι πραγματικότητα, είναι η ζωντανή αλήθεια, και θα `λεγα ακόμα πως αυτά τα ενθυμήματα του Βασίλη Αποστολόπουλου είναι ένα αυθεντικό, απλό και απέριττο μνημείο του εμφύλιου πολέμου. Ο Βασίλης Αποστολόπουλος με την περιγραφή των γεγονότων, την ευαισθησία του, ακόμα και τον αυτοσαρκασμό, δίνει απάντηση σε σειρά από ερωτήματα. Σ` αυτά τα ενθυμήματα αναδείχνεται ο πατριωτισμός και η ανιδιοτέλεια του μαχητή του Δημοκρατικού Στρατού. (. . .) Ο Αποστολόπουλος με τα ενθυμήματά του ξαναφέρνει στις μνήμες των παλιότερων ζωντανά τα επικά εκείνα χρόνια και διδάσκει τους νεότερους πώς «δένεται το ατσάλι» του αγώνα για την εθνική ανεξαρτησία, τη Δημοκρατία και το σοσιαλισμό. Το ατσάλι που πρέπει να παραμείνει αλύγιστο μακριά από κάθε σκουριά.

[Απόσπασμα από το κείμενο του προλόγου]