«Μέσα στην καρδιά του δάσους είχε φυτρώσει ένα μικρό όμορφο ελατάκι. Είχε την καλύτερη θέση: χόρταινε ήλιο και καθαρό αέρα· κι ολόγυρά του είχε παρέα ένα σωρό πανύψηλα έλατα και πεύκα. Μα το μικρό το έλατο δεν έδινε προσοχή καμιά σ` όλα αυτά. Γιατί μια σκέψη μόνο είχε και μια λαχτάρα: να μεγαλώσει!» Σαν ευωδιά έλατου μια ξάστερη χειμωνιάτικη νύχτα διαπερνούν οι ακουαρέλες της Ρωσίδας Αναστάσια Αρτσίποβα το πασίγνωστο και πολυαγαπημένο αυτό παραμύθι του Χανς Κρίστιαν Άντερσεν.

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]