Στο βιβλίο αυτό, που πολλοί κριτικοί το τοποθετούν στην κορυφή της προσπάθειας για την ανανέωση του μυθιστορήματος, ο συγγραφέας θίγει το πρόβλημα του Πολέμου, της Κατοχής και της Αντίστασης - με τολμηρές τοποθετήσεις, με τρόπο ανάλαφρο και μαζί καυστικά ειρωνικό, απαρνιέται την «ανάγκη» του πολέμου. Πολλά βιβλία έχουν γραφτεί για το θέμα αυτό. Λίγα, όμως, είναι εκείνα που τα θυμόμαστε πολύ καιρό μετά το διάβασμα τους, όπως λίγοι είναι και οι ανθρώπινοι χαρακτήρες που θα θυμόμαστε τόσο έντονα, όπως το δήμαρχο Όρντεν, το γιατρό Ουίντερ ή τον συνταγματάρχη Λάνσερ... Κλείνοντας το βιβλίο αυτό ο αναγνώστης μένει με τη ψυχή δικαιωμένη. Έγινε το σωστό. Ο άνθρωπος μέσα απ’ τους εξευτελισμούς και την ταπείνωση του πολέμου, διατήρησε την ανθρωπιά του.

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]