Ιανουάριος του 1993 και η Βομβάη βρίσκεται στα πρόθυρα του διχασμού, συγκλονισμένη από ρατσιστικές βιαιότητες. Ο δεκάχρονος Σαμντί δεν έχει βγει σχεδόν ποτέ από το ορφανοτροφείο και διατηρεί μια ειδυλλιακή, φανταστική εικόνα για την πόλη - έναν παράδεισο που τον αποκαλεί Καχούνσχα, «η πόλη χωρίς λύπη». Όταν το σκάει όμως από το ορφανοτροφείο για να βρει τον χαμένο πατέρα του, πέφτει στο χάος των δρόμων, ολομόναχος, με μοναδικό βιος του το λεκιασμένο με αίμα πανί μέσα στο οποίο τον εγκατέλειψαν μωρό. Στους δρόμους ο Σαμντί συναντάει δυο αδέρφια, τον Σουμντί και την Γκούντι που ζητιανεύουν για να ζήσουν την άρρωστη μητέρα τους και γίνονται γρήγορα φίλοι. Με μοναδικό έναυσμα τον πόθο του να βρει τον πατέρα του, και τ` όνειρο πως η Βομβάη θα γίνει μια μέρα η Καχούνσχα, ο Σαμντί αγωνίζεται να επιβιώσει μέσα στη σκληρότητα των δρόμων της. (. . .)

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]