Μας αρέσει ο γάμος. Μας αρέσει να τον ονειρευόμαστε, να τον σχεδιάζουμε, να τον πραγματοποιούμε, να τον διαλύουμε και να τον πραγματοποιούμε πάλι από την αρχή. Για τι μιλάνε οι γυναίκες όταν συναντιούνται; Για το γάμο! Για την ευτυχία του γάμου. Για την κόλαση του γάμου. Για τον επικείμενο γάμο τους... Για τον τελευταίο γάμο τους. Για τη χαρά του γάμου. Για την αγωνία του. Κι όμως, η φράση που ακούγεται πιο συχνά ένα μόλις χρόνο μετά το γάμο είναι: «Μα τι μου συμβαίνει; Που χάθηκε η γυναίκα που ήμουν προτού παντρευτώ;» Τι είναι αυτό που κάνει δυναμικές, μορφωμένες, γεμάτες αυτοπεποίθηση γυναίκες να αισθάνονται ότι χάνουν τον εαυτό τους όταν βρεθούν μέσα στο σχήμα που πίστευαν ότι θα τους χάριζε αιώνια ευτυχία; Η Dalma Heyn δεν αρνείται τον θεσμό του γάμου. Το ενδιαφέρον της, όμως, δεν επικεντρώνεται στο τι σημαίνει «καλή σύζυγος» ή στο πώς πρέπει να είναι μια «καλή σύζυγος», αλλά στο τι είναι «καλό» για μια σύζυγο, τι καλό μπορεί να αποκομίσει μια γυναίκα στο πλαίσιο του γάμου της: τι απαιτείται για να νιώσει ασφαλής, να καλύψει τις ανάγκες της, να εκπληρώσει τις επιθυμίες της και κυρίως να μην χάσει τον εαυτό της.

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]