Με την παρούσα έκδοση αποτίεται τιμή και εκφράζεται η ευγνωμοσύνη του Εθνικού Μετσοβίου Πολυτεχνείου και της Πρυτανείας του προς τους ευεργέτες και δωρητές του.
Το Ίδρυμα φέρει στον τίτλο του το όνομα της γενέτειρας δωρητών και ευεργετών του, το Μέτσοβο, ως ελάχιστο φόρο τιμής σε όσους έκαναν πραγματικότητα ένα εθνικό όραμα και αίτημα, την ίδρυσή του. Η γενναία προσφορά των Μετσοβιτών έδωσε τη δυνατότητα στον Λύσανδρο Καυταντζόγλου (1811-1885), ο οποίος ήταν και ο δημιουργός του μνημειακού Συγκροτήματος της οδού Πατησίων, να εκτελέσει τα σχέδιά του και να λαμπρύνει την Ελλάδα με ένα από τα πιο σημαντικά αρχιτεκτονήματα του Ευρωπαϊκού Κλασικισμού του 19ου αιώνα.
Ο Γεώργιος Αβέρωφ (1815-1899) υπήρξε ο μεγαλύτερος ευεργέτης του Πολυτεχνείου. Η χορηγία του με άνω του ενάμισι εκατομμυρίου δραχμές, ποσού τεραστίου για την εποχή, έγινε σε δύο δόσεις για τα κτίρια, τα βραβεία των αριστευόντων στους καλλιτεχνικούς διαγωνισμούς και τις υποτροφίες. Ο Νικόλαος Στουρνάρης (1806-1853) διέθεσε μεγάλο μέρος της περιουσίας του, προκειμένου `...να κτισθεί έν λαμπρόν Πολυτεχνείον, όπου να διδάσκονται όλαι αι βάναυσοι και ωραίαι τέχναι...`. Η οικονομική συμβολή του Μιχαήλ Τοσίτσα (1787-1856) ήταν εξίσου σημαντική. Στη διαθήκη του αναφέρει χαρακτηριστικώς `...εγώ δε αφήνω εκατό χιλιάδες τάλληρα, ίνα δαπανηθώσι δια την εσωτερικήν του Πολυτεχνείου τούτου στολήν, ήτοι δι` αγοράν μηχανών και σκευών και πανιών των διαφόρων άλλων χρησίμων εργαλείων δια το κατάστημα αυτό προς τελειοποίησίν του όσον ένεστι δι` όλας τας τέχνας, βαναύσους τε και ωραίας και γεωργικάς...`. Η δωρεά του οικοπέδου της οδού Πατησίων ήταν της Ελένης Τοσίτσα (1796-1866). Η επιλογή του οικοπέδου υπήρξε καθοριστική για το μέλλον του οικισμού της Πρωτεύουσας, καθώς η Αθήνα απέκτησε έναν νέο πόλο αναπτύξεως, εξίσου σημαντικό προς εκείνο της `Τριλογίας Χάνσεν` της οδού Πανεπιστημίου.
Σημαντική ήταν η προσφορά και άλλων ευεργετών, όπως της Σοφίας Ν. Χλωρού, η οποία άφησε την κατοικία της επί των οδών Πατησίων και Χανίων, όπου επί σειρά ετών στεγαζόταν η Σχολή Υπομηχανικών, του Δ. Θωμαΐδου, ο οποίος με τη διαθήκη του κληροδότησε το νεοκλασικό στις οδούς Ερμού και Αιόλου για την πρόοδο των Τεχνών, των Α. Τσούφλη, Χ. Χρυσοβέργη, Ι. Κονδούλη και νεοτέρων, που διέθεσαν σημαντικά ποσά για χορήγηση βραβείων και υποτροφιών σε φοιτητές του Ιδρύματος.
Η προσφορά των εθνικών μας ευεργετών και δωρητών υπήρξε τεράστια. Με τις χορηγίες τους και τον πατριωτισμό τους συνέβαλαν αποφασιστικά στην ανασυγκρότηση του Ελληνικού κράτους και άνοιξαν τον δρόμο για την τεχνική και οικονομική ανάπτυξη της Ελλάδας `κατά την διάρκεια της βιομηχανικής επανάστασης`.
Τους ευγνωμονούμε, τους ενθυμούμαστε, τους τιμάμε. Κωνσταντίνος Ι. Μουτζούρης, Πρύτανης Ε.Μ.Π.
[Απόσπασμα από το κείμενο του προλόγου]