Στους χαλεπούς καιρούς, ας οπλιστούμε με σθένος, διότι, η τραγωδία είναι φόρος που καταβάλλεται από τη ζωή για την εντατική χρήση του χρόνου· οι Σκοτεινοί Αιώνες αναχαιτίζουν το μέλλον ενώ η φωτιά από τις βόμβες και οι σοροί τόσων νεκρών αποτελούν την κινητήρια δύναμη προς το μηδέν. Στους χαλεπούς καιρούς, ας οπλιστούμε με γνώση, διότι η γραφή είναι δημιούργημα των εραστών που έχουν αποχωριστεί ο ένας τον άλλον. Η γραφή έχει μαγικές δυνάμεις· δεν θα μπορούσε να δημιουργηθεί παρά μόνο από υπέρμετρο πόθο. Αυτό δεν αποτρέπει, όμως, την πιθανότητα να έχει ουράνια προέλευση. Δεν είναι η ανθρώπινη αγάπη θεϊκή. Στους χαλεπούς καιρούς, ας οπλιστούμε με όνειρα, διότι η μνήμη είναι ένα όνειρο που δίνει χρώμα στο παρόν και ποιητής αυτός που ενώνει την αγάπη για την τέχνη με την τέχνη της αγάπης. Κι ο άγγελος; Αχ, ο άγγελος είναι όπως η ευτυχία: Δεν τον αντιλαμβανόμαστε τη στιγμή που περνάει· μόνο αφού έχει φύγει, συνειδητοποιούμε ότι ήταν εκεί. . .

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]