`Το Παρίσι δεν τελειώνει ποτέ` είναι μια ειρωνική αναδρομή στην περίοδο της λογοτεχνικής μαθητείας του αφηγητή στο Παρίσι της δεκαετίας του `60. Θέλοντας να μιμηθεί τον Χέμινγουεϊ, που έγραψε εκεί την `Κινητή γιορτή` όντας «πολύ φτωχός αλλά και πολύ ευτυχής», ο ίδιος πηγαίνει στο Παρίσι για να γράψει το πρώτο του μυθιστόρημα, «πολύ φτωχός αλλά και πολύ δυστυχής». Προκύπτει το εξαιρετικό πορτρέτο ενός νέου που θέλει να ξεφύγει από τη μετριότητα και κάνει το ντεμπούτο του στη ζωή, θαμπωμένος όχι μόνο από την ομορφιά της πόλης, αλλά και από τη μυθολογία που αυτή σέρνει πίσω της. Συνδυάζοντας με δεξιοτεχνία την αυτοβιογραφία, τη μυθοπλασία και το δοκίμιο, ο Βίλα-Μάτας μας παραδίδει ένα ακόμα βιβλίο που αποτελεί ύμνο στη λογοτεχνία, στους συγγραφείς, στο βάσανο εκείνο που γεννά νέους, μαγικούς κόσμους, αλλά και στην αιώνια πόλη, το Παρίσι των ονείρων και της ψευδαίσθησης.

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]