Η θρησκευτική πίστη υποστηρίζεται από τους Σικελούς ναυτικούς που ευχαριστούν τον Κύριο, μέσα και έξω από τον ναό, με ιαχές, τραγούδια, θεαματικές και επώδυνες μετάνοιες. Στον περίβολο όμως, της μικρής εκκλησίας και στις τριγύρω τοποθεσίες, λαμβάνει χώρα η πικρή όψη της ζωής: η μέθη, η κλοπή, η απάτη, η απιστία, το ψεύδος, η αγριότητα, η εγκατάλειψη. Οι φωνές των ζώων που σφαγιάζονται ακούγονται εξακολουθητικά, ενώ ο κόσμος διασκεδάζει σε παράλληλη δράση, τρώγοντας ανενόχλητος το κρέας των πρόσφατα δολοφονημένων ζώων. Σχεδόν όλα τα μέλη της οικογένειας Λαβακάρα περιγράφονται με χαρακτηριστικά όμοια προς αυτά των χοίρων· είναι χοντρά, λαίμαργα και ανόητα. Το γουρούνι της οικογένειας Λαβακάρα ονομάζεται Νικόλας και ο άνθρωπος, στις συζητήσεις που γίνονται, συγχύζεται ή, ενίοτε, ταυτίζεται με τα ζώα. Ο άγριος ρεαλισμός των γεγονότων ακολουθείται και από τον άγριο ρεαλισμό των λόγων. Οι λέξεις "Ιησούς" και "Γουρούνια", παντρεμένες με τη βλασφημία, συρράπτονται και ακούγονται επαναληπτικά. Το ιερό και το χυδαίο λιώνουν στην ίδια πυρακτωμένη επιφάνεια της ανθρωπολογικής ανομοιογένειας.

Ο συγγραφέας ρίχνει τους ήρωες του σε ένα τρικυμιώδες πέλαγος του οποίου η ορμή υπερβαίνει τις δυνάμεις τους.