Ο τίτλος αυτός δεν έχει καμιά σχέση με τον Έρωτα και την σχιζοφρένια, αλλά αναφέρεται στα λόγια του Πιραντέλλο: "Η πολλαπλή προσωπικότητα του κάθε ανθρώπου αντιστοιχεί στις δυνατότητες υπάρξεως, που ο καθένας από μας κλείνει μέσα του". Αναφέρεται απλώς σ` αυτό που ονομάζουμε ανθρώπινη αστάθεια. Στην αντιφατική, δηλαδή, συμπεριφορά, που ο καθένας μας είναι ικανός να επιδείξει. Αυτό ακριβώς το παράξενο φαινόμενο εξετάζει ο Ουίλλιαμ Γκίμπσον μέσα από τη θεατρική πλοκή μιας ερωτικής ιστορίας. Και η αξία του θεατρικού αυτού έργου βρίσκεται στην προσπάθεια του συγγραφέα να παρουσιάσει το φαινόμενο αυτό με τέτοιο τρόπο ώστε, και να το καταλάβουμε, και μέσα απ` αυτό να καταλάβουμε τον ίδιο μας τον εαυτό. Η αποκάλυψη της πραγματικής υφής αυτού του τυπικού δείγματος ανθρώπινης συμπεριφοράς αποτελεί το νόημα του έργου.