Το παιδικό θέατρο στη χώρα μας, τμήμα της γενικότερης θεατρικής κίνησης, ξεχωρίζει ως ιδιαίτερη περιοχή και αυτονομείται σχετικά αργά. Ωστόσο, η σχέση του θεάτρου με το παιδί έχει μια πλούσια προϊστορία· η παρούσα εργασία ανιχνεύει τα στάδια μιας πορείας, που παρουσιάζει διακυμάνσεις και ανακοπές. Στην ιστορική του διαδρομή, το παιδικό θέατρο, συναρτημένο με τις απόψεις που έχει κάθε φορά η κοινωνία μας για το παιδί και την παιδικότητα, ξεκινάει ως μέρος της εκπαιδευτικής διαδικασίας, με τις αυτονόητες γνωστικές και ηθικοδιδακτικές δεσμεύσεις, για να φτάσει στο σημείο που βρίσκεται σήμερα: στη θεατρική γλώσσα που αποδεσμεύει τη φαντασία. Οι καλλιτεχνικές επιδόσεις και κατακτήσεις στην παιδική σκηνή και δραματουργία σήμερα, είναι το κέρδος της τέχνης που συνέδεσε το θέατρο με το παιδί, μέσω της κοινής τους ιδιότητας: της μετάθεσης από τον κόσμο της πραγματικής πραγματικότητας στη σφαίρα της φαντασίας και της μίμησης.

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]