Το βιβλίο αυτό γεννήθηκε από μια εμπειρία ζωής. Έγινε κλασικό -36 επανεκδόσεις και μεταφρασμένο σε εννέα γλώσσες- γιατί ο συγγραφέας του, Ζουζέπ Μ. Εσπινάς, εκφράζει τις σκέψεις του πάνω στην ανθρώπινη υπόσταση που δεν έχουν ημερομηνία λήξης· το αντίθετο: σήμερα είναι πιο αναγκαίες και ενθαρρυντικές από ποτέ. Είναι βέβαιο ότι το θέμα του βιβλίου δεν είναι καθόλου συνηθισμένο: ο Ζουζέπ Μ. Εσπινάς μας μιλά με ειλικρίνεια και απλότητα για την κόρη του, την Όλγα, η οποία πάσχει από το σύνδρομο Ντάουν και το κάνει με μια βαθιά ευαισθησία, χωρίς φτηνούς συναισθηματισμούς, εναρμονίζει τη στοργή με τη διαύγεια και τη γαλήνη, χρησιμοποιώντας μια λιτή και άμεση γλώσσα. Το βιβλίο είχε και εξακολουθεί να έχει τόσο μεγάλη επιτυχία επειδή το ενδιαφέρον του δεν περιορίζεται στις οικογένειες που ζουν μια ανάλογη κατάσταση. Μια αναγνώστρια έγραφε στον Εσπινάς: `Το βιβλίο σας με βοήθησε να ζήσω διαφορετικά τη σχέση μου με τους φυσιολογικούς γιους μου`. Ο συγγραφέας καταγράφει με δεξιοτεχνία τις βαθύτερες πτυχές της ανθρώπινης συνύπαρξης και εμπνέει τον απαραίτητο σεβασμό προς τη διαφορετικότητα. Αυτή η κοινωνική και πολιτική διάσταση του βιβλίου εξηγεί για ποιο λόγο χρησιμοποιείται ως βιβλίο αναφοράς σε πολλές σχολές και συστήνεται σε κέντρα πανεπιστημιακής εκπαίδευσης. Αυτό που έχει σημασία για τον αναγνώστη της `Όλγας` είναι η αυθεντική δύναμη της μαρτυρίας. Από τις επιστολές αυτές, αναδύεται η αγάπη και η θέληση για προσφορά σε ένα παιδί με ιδιαίτερες ικανότητες, που παραμένει όμως παιδί.

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]