Το 2000 είναι περίπου περιττό να προσπαθήσει κάποιος να πείσει το νοήμον κοινό για την ορθότητα και την ευαισθησία των παρατηρήσεων του Φρόυντ ως προς την ψυχική λειτουργία του ονειρεύεσθαι. Ο μοντέρνος άνθρωπος του εικοστού αιώνα πληροφορήθηκε ότι το όνειρο δεν είναι ούτε μια μαγική ούτε μια νοσηρή διεργασία, η μαγεία που του ασκεί όμως το ίδιο του το όνειρο παραμένει πηγή απορίας ή ακόμη και δυσαρέσκειας. Η συνεχιζόμενη προσφυγή στους ονειροκρίτες και τις χαρτορίχτρες υποδηλώνει συν τοις άλλοις πως αυτός ο δυτικός άνθρωπος του ορθολογικού τεχνοκρατικού πολιτισμού δεν απαλλάχθηκε από τους προαιώνιους φόβους του και διέπεται συχνά από τη μαγική σκέψη.

[Απόσπασμα από κείμενο παρουσίασης εκδότη ή έκδοσης]