Αντικείμενο της μελέτης αποτελεί η στάση του Οικουμενικού Πατριαρχείου κατά την πρώτη πατριαρχία του Ιωακείμ Γ’ (1878-1884) απέναντι στα ποικίλα προβλήματα του αλύτρωτου Ελληνισμού της Μακεδονίας, Θράκης και Ηπείρου μετά το Συνέδριο του Βερολίνου (1878), το οποίο αποτέλεσε την απαρχή νέων εθνικών ανταγωνισμών στο χώρο της Βαλκανικής. Η περίοδος αυτή αποκτά ιδιαίτερη σημασία, επειδή συνέπεσε χρονικά με την παρουσία στην πολιτική σκηνή της Ελλάδας του Χαριλάου Τρικούπη.

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]