Η Δήμητρα, η μικρή αφηγήτρια της ιστορίας, ζωηρή, ατίθαση, αισιόδοξη, πεισματάρα, επίσης «έξυπνη και αδύνατη», όπως λέει και ο μπαμπάς της, κατά τη διάρκεια των διακοπών του Πάσχα θα βιώσει πρωτόγνωρες καταστάσεις, θα επιδιώξει να μάθει τα πάντα πριν από τους μεγάλους, θα επέμβει στα γεγονότα και θα εμπνευστεί από την Ελευθερία, συμπρωταγωνίστρια σαν φυσικό άτομο αλλά και σαν ιδέα, που θα γίνει σημαία και σκοπός της.
Και οι μεγάλοι, ο ένας μετά τον άλλο, θα αναγκαστούν να παραδεχτούν ότι η σπουδαιότερη γνώση είναι η συνειδητοποίηση της αδυναμίας μας και ότι η ισχυρότερη δύναμη είναι η Αγάπη.
Η Αγάπη, που είναι κυρίαρχο στοιχείο της ιστορίας και που θα αποδειχτεί ο καταλύτης.
Η Δήμητρα θα αγωνιστεί με νύχια και με δόντια και θα προσπαθήσει να δώσει το τέλος που θέλει αυτή, σε συνειδητό και σε ασυνείδητο επίπεδο.
Ένα τέλος που υπαγορεύεται από την αισιόδοξη παιδική ψυχή, την ψυχή που ακόμα δεν αγγίχτηκε από τον κόσμο των μεγάλων.

[Απόσπασμα από κείμενο παρουσίασης εκδότη ή έκδοσης]