Από πού έρχεται ο έρωτας; Από πού πηγάζει αυτή η δίψα για τον Άλλον; Πώς φθάνει κανείς μέσα από την αίσθηση της απόλυτης ετερότητας, που ορίζει το ξένο σώμα, στην έξοδο από τα όρια του εγώ, στη διάχυσή του στην ουσία του Είναι; Ή, τουλάχιστον, έτσι να νομίζει όταν, έστω για λίγο, στην παραφροσύνη, στο νεκρό χρόνο των σπασμών του οργασμού, βυθίζεται στην απόλυτη εκμηδένιση των αισθήσεων, εξερχόμενος των ορίων του, σ’ αυτό που συνηθίζουν ν’ αποκαλούν μικρός θάνατος. Ποιά είναι αυτή η δύναμη που ορέγεται την παγωνιά των άστρων;

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]