`Η δολοφονία...`, είπε αφηρημένα ο επιθεωρητής Πάλμου, `η δολοφονία είναι το πιο καθοριστικό, το πιο αναπότρεπτο απ` όλα τα εγκλήματα, γιατί κανείς δεν μπορεί να επανορθώσει. Ένα κλεμμένο αντικείμενο μπορεί να επιστραφεί`, συνέχισε με το συνηθισμένο γκρινιάρικο ύφος του, `τα σημάδια της κακοποίησης φεύγουν, ακόμα και η προδοσία πολλές φορές ξεχνιέται... Όλα κάποια στιγμή ξεχνιούνται. Ο κόσμος ξεχνάει γρήγορα. Αλλά έναν δολοφονημένο άνθρωπο κανένας και ποτέ δεν μπορεί να τον επαναφέρει στην ζωή`.
`Γι` αυτό`, είπε ο Πάλμου αφήνοντας στην άκρη το μολύβι και χτυπώντας την παλάμη του πάνω στα πρακτικά της ανάκρισης, `ο φόνος είναι το μοναδικό θέμα που ταιριάζει σ` ένα αστυνομικό μυθιστόρημα`.

Μια φθινοπωρινή μέρα στο Ελσίνκι ένας άντρας βρίσκεται πνιγμένος στην μπανιέρα του. Πρόκειται για ατύχημα ή μήπως για δολοφονία, αφού όλοι όσοι βρίσκονται στον κοινωνικό του περίγυρο έχουν λόγους να τον μισούν; Ο επιθεωρητής Πάλμου αναλαμβάνει να διαλευκάνει την υπόθεση, με τη βοήθεια πάντοτε του νεαρού και αφελούς συνεργάτη του, που είναι και ο αφηγητής αυτής της ιστορίας.
Το δεύτερο αστυνομικό μυθιστόρημα του διάσημου Φινλανδού συγγραφέα Mika Waltari γνώρισε την ίδια εκδοτική επιτυχία με το πρώτο και μεταφέρθηκε κι αυτό στον κινηματογράφο. Παρουσιάζεται στο ελληνικό κοινό μεταφρασμένο απευθείας από τη φινλανδική γλώσσα.

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]