Αν, προσπαθούσαμε να κάνουμε μια λεπτομερή αναδρομή, στους πρώτους κυνηγούς της Γης και ν` αναφερθούμε στις μικρές και μεγάλες ιστορικές διαδρομές του κυνηγιού, θα έπρεπε να γράφαμε πολλούς τόμους. Ωστόσο για να καταδείξουμε τη γοητεία και την αξία του κυνηγιού θα παραθέσουμε, ορισμένα σημαντικά στοιχεία γι` αυτό στην αρχαία Ελλάδα, ξεκινώντας όμως απ` τα μυθικά χρόνια. Τότε που οι Θεοί δίδαξαν το κυνήγι στους ημίθεους και αυτοί με τη σειρά τους στους θνητούς.
Θεά του κυνηγιού ήταν η Άρτεμη, κόρη του Δία και της Λητώς, που κυνηγούσε άγρια ζώα με τη βοήθεια γρήγορων σκυλιών. Η Άρτεμη συντροφεύει και προστατεύει τους κυνηγούς, αλλά και τα θηράματα και μάλιστα τιμωρεί όποιον παρανομεί. Μαζί με το δίδυμο αδελφό της Απόλλωνα, ανακάλυψαν το κυνήγι και τα κυνηγετικά σκυλιά. Η Άρτεμη είναι κυρίαρχος των βουνών και γενικότερα όλης της ελεύθερης φύσης. Τρέχει συνοδευόμενη από νύφες, μέσα στα δάση και στα φαράγγια, πότε χορεύοντας και πότε κυνηγώντας. Αν και είναι πανελλήνια θεότητα, λατρευόταν περισσότερο σε ορεινά ή δασωμένα μέρη όπου υπήρχαν και άφθονα θηράματα. Προς τιμή της τελούνταν διάφορες γιορτές όπως: τα `αρτεμίσια`, τα `ελαφηβόλια` κ.λ.π.