Το κίτρινο λεωφορείο του κυρίου Στέφανου δεν ήταν ένα συνηθισμένο λεωφορείο. Ενώ ταξίδευε εδώ, δηλαδή Ελλάδα, έβλεπες απ` τα παράθυρα του άλλους τόπους, για την ακρίβεια, τους τόπους που λαχταρούσε πολύ η καρδιά σου. Και ήταν συνήθως τόποι μακρινοί που είχες χρόνια να τους δεις ή δεν τους είχες δει ποτέ σου. Έτσι, πήρε ο κύριος Στέφανος τη μεγάλη απόφαση να ταξιδεύει με το λεωφορείο του παιδιά μεταναστών στις πατρίδες τους. Γιατί δεν μπορεί -σκέφτηκε- όλο και θα νοσταλγούσαν την πατρίδα των γονιών τους, κι ας είχαν γεννηθεί τα περισσότερα εδώ.

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]