Η ενασχόλησή μου με το καθεστώς των νησίδων του νοτιοανατολικού Αιγαίου εντάσσεται στο πλαίσιο του ενδιαφέροντος, το οποίο και άλλοτε εξεδήλωσα, για τη διερεύνηση, μέσω πηγών ιστορικών, των εθνικών θεμάτων της Ελλάδος. (. . .) Αναζήτησα τις αναξιοποίητες ως σήμερα ιστορικές μαρτυρίες που θα ήταν δυνατόν να επισημανθούν εντός και εκτός της Ελλάδος - στην Ιταλία, Γερμανία, Μ. Βρετανία και Γαλλία. Έως σήμερα εντόπισα ενδιαφέρον πρωτογενές υλικό, επισήμων εγγράφων και χαρτών, από το οποίο άντλησα και παρουσιάζω, επιλεκτικά, στοιχεία αδιαμφισβήτητης εγκυρότητας και άξια ιδιαίτερης προσοχής. Βάσει των στοιχείων αυτών τεκμηριώνεται αδιάσειστα η άποψη ότι η εξουσία που άσκησαν, διαδοχικά, η Ιταλία, η Μ. Βρετανία και η Ελλάδα επί των νησιωτικών εδαφών ολόκληρου του Δωδεκανησιακού συμπλέγματος - επέκεινα κατά βάση των τριών ναυτικών μιλίων από τις τουρκικές ακτές - υπήρξε πλήρης, αδιάλειπτη και απρόσκοπτη.

[Απόσπασμα από το κείμενο του προλόγου]