`Εμείς παιδί μου δεν ήμασταν ήρωες. Απλοί άνθρωποι έμαστε αλλά από όπου κι αν φεύγαμε τότε για το μέτωπο αφήναμε πίσω την φτώχεια και την ανέχεια. Ξέραμε λίγα, αλλά ήμασταν σίγουροι πως ότι κι αν πετυχαίναμε στον πόλεμο θα ήταν καλύτερο από αυτό που ως τότε ζούσαμε. Γιατί πολύ απλά χειρότερα δεν γινόταν. . . Για αυτό λοιπόν το άγνωστο καλύτερο παλέψαμε σαν λιοντάρια. Η ανάγκη μας έκανε ήρωες. Και μόνο τα λόγια. Σάμπως το αναγνωρίζει και κανείς;` (Λόγια του παππού)

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]