Η ταχεία και ευρεία εισαγωγή των νέων τεχνολογιών στην καθημερινή μας ζωή από τις αρχές της δεκαετίας του `90, είχε ως άμεσο αποτέλεσμα την καταλυτική αντίστοιχη επίδρασή τους στον τρόπο άσκησης της διοικητικής δραστηριότητας. Έννοιες, όπως «εκσυγχρονισμός», «απλοποίηση», πληροφορική», «ηλεκτρονικά μέσα», «ολοκληρωμένες διαδικασίες», έγιναν ορολογίες απαραίτητες και συνέδεσαν την παρουσία τους με την λεγόμενη «Κοινωνία της Πληροφορίας». (...) Σκοπός της παρούσας είναι: α) Η αναφορά στους κανόνες και τις αρχές που διέπουν την κατάρτιση των συμβάσεων δημοσίων έργων, προμηθειών και υπηρεσιών, β) η παράθεση και η ανάλυση του ισχύοντος νέου ενιαίου κοινοτικού νομοθετικού πλαισίου που αφορά στη σύναψη των ανωτέρω συμβάσεων, γ) η θέσπιση του απαραίτητου νομικού υποβάθρου που απαιτείται για την κατάρτιση των συμβάσεων δημοσίων έργων, προμηθειών και υπηρεσιών με ηλεκτρονικά μέσα και δ) η παρουσίαση και η ανάλυση των διαφόρων διεθνώς αναγνωρισμένων νομικών προτύπων προμήθειας αγαθών και υπηρεσιών εκ μέρους της δημόσιας διοίκησης, με ηλεκτρονικά μέσα. Πριν, όμως, από την ανάπτυξη των ανωτέρω θεμάτων, θεωρείται σκόπιμη η σύντομη αναφορά του προϊσχύσαντος νομοθετικού πλαισίου για την κατάρτιση των συμβάσεων δημοσίων έργων, προμηθειών και υπηρεσιών, δεδομένου ότι η νέα κοινοτική νομοθεσία διατηρεί σε σημαντικό βαθμό, τόσο τις διαδικασίες, όσο και τους κανόνες που ίσχυαν στις λεγόμενες «κλασικές» ή «παραδοσιακές» διαδικασίες, ήτοι αυτές που διεξάγονται χωρίς τη χρήση των ηλεκτρονικών μέσων. (...)
[Απόσπασμα από το κείμενο της εισαγωγής της έκδοσης]