Τη ζωή μας τη χάραξαν τα άγουρά μας χρόνια· Τη σημάδεψαν! Ήταν, τότε που ανέμελοι κουβαλούσαμε στο βλέμμα την παιδική ατιμία και η ανάσα μας μύριζε αθωότητα. Τότε... που νιώθαμε μικροί θεοί! Εκείνα τα χρόνια, στοίχειωσαν μέσα μας. Γαντζώθηκαν στη ράχη της μνήμης και μας συντροφεύουν σε όλο το επίγειο ταξίδι μας· οδηγούν τα βήματά μας· Έγιναν... το δικό μας εμβατήριο!
[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]