Την εποχή των πρώτων αυτοκρατόρων της δυναστείας των Staufer, Κορράδου Γ΄ (1138-1152) και Φρειδερίκου Α΄ (1152-1190), τέθηκαν οι ιδεολογικές-πολιτικές βάσεις της αυτοκρατορικής εξουσίας. (. . .) Η παρούσα μελέτη διερευνά τη διαμόρφωση της πολιτικής σκέψης των πρώτων αυτοκρατόρων Staufer και επιχειρεί να ερμηνεύσει τις ιδέες που επηρέασαν τις πολιτικές τους επιλογές. Παράλληλα προσπαθεί να εντοπίσει τη φύση και τον βαθμό της βυζαντινής επίδρασης στις ιδεολογικές διεργασίες της δυτικής αυτοκρατορικής αυλής. Με βασικά ερμηνευτικά εργαλεία την οικουμενική ιδεολογία και την ιδέα περί της ιερής φύσης του imperator στη λατινική Δύση και τη βυζαντινή Ανατολή, αναλύονται τα σημεία τριβής και αλληλεπίδρασης των δυο Αυτοκρατοριών και προσδιορίζεται το πλαίσιο μέσα στο οποίο έγινε εφικτή η συνεργασία τους. Τα παραπάνω ιδεολογικά σχήματα διαμόρφωσαν το πολιτικό σκηνικό στη Δύση κατά το μεγαλύτερο μέρος του 12ου αιώνα και ώθησαν όλα τα εμπλεκόμενα κρατικά μορφώματα, συμπεριλαμβανομένης και της Ρωμαϊκής Εκκλησίας, να προβληματιστούν για τη φύση της εξουσίας τους και τη θέση τους στην Οικουμένη.

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]