Ο Τεό, ο έφηβος που πριν από μερικά χρόνια γνώρισε τη φιλοσοφία και τις πρακτικές της Ανατολής παρέα με τη θεία του τη Μάρθα, είναι πλέον είκοσι έξι χρόνων, γιατρός, ανθρωπιστής και συνειδητοποιημένος οικολόγος. «Εδώ και πενήντα χρόνια», λέει, «το ανθρώπινο είδος δεν ξύνει απλώς τη γη, έχει τρυπήσει το δέρμα, είμαστε μέσα στη σάρκα, και κανένας δεν ξέρει τι μέλλει γενέσθαι». Με συνοδό την ακούραστη Μάρθα, ο Τεό θα ξεκινήσει και πάλι για ένα ταξίδι στα πέρατα του κόσμου, για να ζήσει από κοντά και να καταγράψει τα περιβαλλοντικά προβλήματα που βασανίζουν τη Γη (. . .), για να δηλώσει στο τέλος του ταξιδιού: «Ο άνθρωπος είναι ένα ζωντανό ον που δεν είναι πλέον και που δεν ήταν ποτέ κυρίαρχος της φύσης».

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]