Λάτρευα την περιπέτεια όταν ήμουνα παιδί όπως τη λατρεύουν και τα παιδιά σήμερα. Με γοήτευαν οι ιστορίες που μιλούσαν για τόπους μακρινούς δίνοντας τροφή στη φαντασία μου, ιστορίες όπως η μυστηριακή «Πρωτεύουσα των Μελισσών» ή το «Απαγορευμένο Ιερό». Το «Γράμμα από το παρελθόν» με μετέφερε στην εποχή του Μεγάλου Αλεξάνδρου, που με τις κατακτήσεις του έμεινε ολοζώντανος στην μνήμη των κατακτημένων λαών, κι ο «Έξυπνος Άπις» μου έδειξε τι μπορεί να κάνει στην αρένα ένας σκεπτόμενος ταύρος. Κάποτε τις θυμήθηκα αυτές τις όμορφες ιστορίες και τις άλλαξα και τις ξανάγραψα έτσι που να ταιριάζουν καλύτερα στον σύγχρονο αναγνώστη, με μόνη εξαίρεση τον «Γάτο που τον έλεγαν Μαργαρίτα», δικό μου διήγημα, που πλησιάζει τα όρια του φανταστικού...

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]