Ο Λέανδρος ήταν πολύ, μα πολύ φρόνιμος. Φρόνιμος σαν μεγάλος. Δεν έσκουζε, δεν γκρίνιαζε, δεν πείσμωνε. . . Ούτε έκανε αταξίες ή σκανταλιές. Ήταν «παράδειγμα φρονιμάδας»! Μέχρι που το μικρό δαχτυλάκι του έπαθε. . . γιγαντίωση! Ο Λέανδρος δεν έδωσε σημασία στο δαχτυλάκι του γίγας, μέχρι που άρχισε να του κάνει και σκανταλιές! Θα έχανε, λοιπόν, το καλό του όνομα από ένα. . . άτακτο γιγαντοδαχτυλάκι; Χμ, μήπως θα ήταν καλύτερα να του το κόψουν λιγάκι;
[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]