Τα τελευταία χρόνια είδαν το φως της δημοσιότητας αρκετές μελέτες με τις οποίες γίνεται προσπάθεια να ερμηνευτούν οι αρχαίες ελληνικές τραγωδίες βάσει αφηγηματολογικών θεωριών. Στο παρόν βιβλίο επιχειρώ να ανιχνεύσω κατά πόσον μπορεί να εφαρμοσθή στην ερμηνεία των τραγωδιών του Ευριπίδη ένα από τα πιο γνωστά αφηγηματικά μοντέλα, αυτό του A.J. Greimas, ο οποίος επιχείρησε συνεχίζοντας προσπάθειες άλλων να ανεύρει στα κείμενα γενικές αρχές, που διέπουν και στηρίζουν κάθε αφήγηση. Πρέπει πάντως να "καθησυχάσω" τους αναγνώστες ότι δεν προσπάθησα να εντάξω αναγκαστικά τις τραγωδίες μέσα στα έτοιμα σχήματα του μοντέλου, αλλά μάλλον να χρησιμοποιήσω τις ιδέες του Greimas ως αφετηρία για μια ερμηνεία (όχι κατ` ανάγκην νέα, αλλά με νέο τρόπο) των κειμένων, η οποία δεν θα απευθύνεται σε περιορισμένο αριθμό μυημένων αναγνωστών, αλλά σε όλους όσους θα ήθελαν να μάθουν για το περιεχόμενο των εξεταζομένων τραγωδιών. Παραδίδω στην κρίση των αναγνωστών την προσπάθειά μου με την ελπίδα να αποτελέσει έστω και μικρή συμβολή στην μελέτη της αρχαίας ελληνικής τραγωδίας και ιδίως της ευριπίδειας [...]