Η ιδέα των ασυνειδήτων ψυχικών διεργασιών ήταν, από πολλές πλευρές, κατανοήσιμη γύρω στα 1700, επίκαιρη γύρω στα 1800 και αποτελεσματική γύρω στα 1900. (. . .) Όπως είναι ευρέως γνωστό, ο Freud διευκρίνισε ότι απέφυγε να διαβάσει Schopenhauer και Nietzsche μέχρι τα τέλη της ζωής του, διότι, καθώς έλεγε, `το προβάδισμα με ενδιέφερε λιγότερο από τη διατήρηση της αμεροληψίας μου`. (. . .) Η κριτική αποτελεί χρέος προς την ιδιοφυΐα. Το μεγαλείο και η παρατεταμένη επιρροή του Freud εκλαμβάνονται, εδώ, ως δεδομένα. Ωστόσο, η πρωτοτυπία του, από ορισμένες απόψεις, ήταν μικρότερη απ` όσο ο ίδιος ή και άλλοι είχαν φαντασθεί. (. . .)

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]