Πολλές είναι οι αναλύσεις που γράφτηκαν και ακόμα περισσότερες αυτές που θα γραφτούν για την ελληνική και ευρωπαϊκή κρίση χρέους. Το βιβλίο του Ι. Μανωλόπουλου "Το "επαχθές" χρέος της Ελλάδας - Τα σαθρά θεμέλια της Ευρωζώνης, η ευθύνη της πολιτικής ελίτ και της επενδυτικής κοινότητας" (Jason Manolopoulos "Greece`s "odious" debt"), διαθέτει το πλεονέκτημα ότι ο συγγραφέας δεν "χαϊδεύει τα αφτιά" του (Έλληνα) αναγνώστη.
"Το "επαχθές" χρέος της Ελλάδας" δεν είναι γραμμένο από κάποιον αντικαπιταλιστή ή πολέμιο της ελεύθερης αγοράς. Κάθε άλλο. Ωστόσο ο συγγραφέας βασίζει την ανάλυσή του στον τριπλό άξονα: Ελληνικές κυβερνήσεις, ευρωπαϊκές ηγεσίες και παράγοντες διεθνών αγορών στους οποίους αποδίδει ευθύνες για τον εκτροχιασμό των δημοσιονομικών αλλά και εν γένει της ελληνικής οικονομίας τις τελευταίες δεκαετίες. Το ενδιαφέρον στην περίπτωση του βιβλίου είναι η λεπτομερής καταγραφή όσων προηγήθηκαν. Ο συγγραφέας αναλύει τη φύση και τη δομή της ελληνικής οικονομίας. Με χρήση επίσημων στοιχείων και εκθέσεων αλλά χωρίς εύκολους αφορισμούς αποκαλύπτει την ακτινογραφία μιας οικονομίας που δεν αποτιμάται μόνο με βάση το ΑΕΠ και τα ισοζύγια αλλά και με το φακελάκι, τη μίζα, το βόλεμα και ασφαλώς το τέρας της γραφειοκρατίας. Παράλληλα εκτίθεται ένα χρονικό της "αμεριμνησίας" των ευρωπαίων αξιωματούχων που από την αρχή της δημιουργίας του ευρώ διαβεβαίωναν εαυτούς και αλλήλους ότι "δεν υπάρχει πρόβλημα με την Ελλάδα" προκειμένου να συντηρούν το "μύθο" (όπως τον χαρακτηρίζει ο Μανωλόπουλος) της σύγκλισης των ευρωπαϊκών οικονομιών. Ο ίδιος θυμίζει μεταξύ άλλων ότι η Ελλάδα δεν ήταν ούτε η μόνη ούτε η πρώτη χώρα που παραβίασε τα δημοσιονομικά κριτήρια του Μάαστριχτ. Ταυτόχρονα θυμίζει το "θαύμα των 18 μηνών" (Νοέμβριος 1999 - Απρίλιος 2000) τότε που η Ελλάδα πέτυχε τους στόχους που δεν είχε πλησιάσει επί χρόνια! Ο τρίτος άξονας της ανάλυσης του βιβλίου είναι "η κοντόφθαλμη οπτική των διεθνών οίκων αξιολόγησης, των επενδυτικών συμβούλων και των ίδιων των δανειστών".
Το βιβλίο αφήνει στον αναγνώστη μια πικρή γεύση, καθώς διαπιστώνει ότι "η ευρωπαϊκή πολιτική ελίτ εφευρίσκει νέες αφηγήσεις για να καθησυχάσει τους πολίτες ότι η κρίση σύντομα θα ξεπεραστεί" και ότι "οι κόποι δεν θα πάνε χαμένοι", χωρίς όμως να αλλάζει κάτι ουσιαστικό στην εφαρμοζόμενη οικονομική πολιτική.
Κωνσταντίνος Μαργιόλης, RSS