Και σε τούτη την πρώτη του τραγωδία και σ` όλο το έργο του Σαίξπηρ, κυρίαρχο είναι το θέμα της εξουσίας. Η χτυπητή διαφορά ανάμεσα στην αιχμάλωτη Ταμόρα, που την έχει αρπάξει η συμφορά, και στην Ταμόρα παντοδύναμη ρήγισσα της Ρώμης φανερώνει πόσο αλλιώτικοι φανερώνονται οι άνθρωποι κάτω από διαφορετικές συνθήκες και καταστάσεις. Εδώ η υποκρισία, η πανουργία, η ραδιουργία, η λαγνεία κι η ακολασία, η ακόρεστη πείνα για εκδίκηση και κακουργία έχουν τόσο κυριέψει την ύπαρξη αυτής της βασίλισσας, που δεν τις έχουν αφήσει τίποτε ανθρώπινο. Το κακούργο πνεύμα της, ντυμένο με την αδιαντροπιά, την πρόκληση και την περιφρόνηση της εξουσίας, την σπρώχνει σε πράξεις τόσο φριχτές και απαίσιες, που μας πιάνει αγωνία πώς και ποιος θα σταματήσει αυτό το εφιαλτικό κακό.

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]