«Το μπαρ λεγόταν «Ο Βουκεφάλας» εδώ και πολλά χρόνια, μα κανένας πελάτης του δεν ήξερε τι σήμαινε η λέξη. Άλλοι έλεγαν πως ήταν μια ιδιαίτερη ράτσα ταύρου και άλλοι πως ήταν κάποιο σημείο στην ανατομία του ανθρωπίνου σώματος. Ούτε και ο Ισαάκ Πατσέκο, ο ιδιοκτήτης του, μπορούσε να σε διαφωτίσει για το ζήτημα. Το μπαρ του το είχε αγοράσει η γυναίκα με την οποία συζούσε τότε, κι αυτός την είχε παντρευτεί από ευγνωμοσύνη. Το όνομα αυτό υπήρχε στην είσοδο του μαγαζιού, και δεν μπήκε στον κόπο να το αλλάξει. Συνεπώς, ακόμα και τώρα, αναγκαζόταν κάπου κάπου να σηκώνει τους ώμους του και να λέει πως δεν ήξερε τι σήμαινε αυτή η παράξενη λέξη, όταν τον ρωτούσε κανένας νεόφερτος. Ο τύπος που μπήκε στο μπαρ εκείνο το βράδυ, όμως, δεν ρώτησε τίποτα. Φορούσε μάλλινο παλτό σε χρώμα πρασινωπό, καλά παπούτσια, και ήταν ξυρισμένος με μεγάλη επιμέλεια. Στο δεξί του χέρι κρεμόταν ένα δερμάτινο καφέ βαλιτσάκι.»

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]