Είπαν, πως ο Wilde βρίσκεται ολόκληρος σε κάποιο από τα πρόσωπα του κάθε έργου του. Σωστότερο θα ήταν, να πούμε, πως υπάρχει πάντα στα έργα του ένα πρόσωπο, κάποτε μάλιστα και περισσότερα, που από την πνευματική πλευρά γίνονται κήρυκες των αισθητικών του αντιλήψεων και των κοινωνικοφιλοσοφικών θεωριών του και από τη συναισθηματική πλευρά γίνονται συμμέτοχοι των δικών του ψυχικών χαρακτηριστικών κι ασκούν τις αρετές ή τα πάθη στη δική τους πλασματική ζωή. Έτσι βρίσκουμε λίγον τον Wilde στον Λόρδο Χένρυ Γουότον του Πορτραίτου του Ντόριαν Γκρέι, στον Λόρδο Ντάρλινγκτον και στον Σέσιλ Γκρέηχαμ της Βενιάλιας ιης Λαίδης Ουίντερμηρ, στον Λόρδο Ίλινγκγουορθ και στον Λόρδο Άλφρεντ Ράιφορντ της Γυναίκας χωρίς σημασία, στον υποκόμητα Γκόρινγκ του Ιδανικού συζύγου, στον Άλτζερνον Μονκρίηφ του Τι σημασία έχει να είναι κανείς σοβαρός. [...]

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]