Η παρούσα μελέτη προσεγγίζει το φαινόμενο του πολέμου από την κοινωνιολογική σκοπιά του, προσπαθώντας να δώσει κάποιες εξηγήσεις, όσον αφορά την ύπαρξή του και τα συστατικά χαρακτηριστικά του. Είναι μια απόπειρα «απομυθοποίησης» του πολέμου, με τον οποίο μάθαμε εμείς οι Έλληνες σαν έθνος να συμβιώνουμε και να διαδηλώνουμε την ύπαρξη μας στην κοινωνικο-ιστορική πραγματικότητα εδώ και χιλιετίες. Φόβος του πολέμου δεν υφίσταται, υπάρχει ο φόβος του πόνου σαν ένστικτο, που ο άνθρωπος από την φύση του δεν μπορεί να αποβάλει. Ίσως, όμως, τελικά ο πόλεμος να αποτελεί τον μοναδικό τρόπο να νικήσει ο άνθρωπος το ενστικτώδες αυτό αίσθημα της φοβίας του πόνου, αρκεί να έχει πειστεί ότι ο πόλεμος απέμεινε ως το μοναδικό δίκαιο μέσον επιβίωσης του.

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]