Σσστ! Την ξέρω αυτή τη γυναίκα. Ζούσε κάποτε μ΄ένα σμάρι πουλιά στη Λεωφόρο Λένοξ. Ξέρω και τον άνδρα της. Ξεμυαλίστηκε με μια μικρή δεκαοκτώ χρονών. Ήταν από εκείνους τους ολέθριους, παράξενους έρωτες: τον έκανε να νιώθει τέτοια ευτυχία και λύπη, που σκότωσε την κοπέλα μόνο και μόνο για να κρατήσει ζωντανό αυτό το αίσθημα. Όταν η γυναίκα, Βάιολετ τη λένε, πήγε στην κηδεία να δει το κορίτσι και να χαρακώσει το νεκρό του πρόσωπο, ο κόσμος έπεσε πάνω της και την πέταξε έξω από την εκκλησία. Τότε εκείνη άρχισε να τρέχει μέσα στο χιόνι και όταν γύρισε στο διαμέρισμά της, έβγαλε τα πουλιά από τα κλουβιά τους, άνοιξε τα παράθυρα και τ΄άφησε ελεύθερα να παγώσουν ή να πετάξουν μαζί και τον παπαγάλο, που την ώρα εκείνη είπε: `Σ΄αγαπώ`.

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]