Όταν μιλούμε για λεξικό της ψυχανάλυσης, και συγκεκριμένα για το ανά χείρας, εννοούμε αυστηρά ένα λεξικό της φροϋδικής ορολογίας, δηλαδή του βασικού εννοιολογικού ιστού που μας κληροδότησε ο ίδιος ο ιδρυτής της ψυχανάλυσης και ευάριθμοι στενοί και πιστοί μαθητές του καθώς και μερικοί συμπλέοντες με την ορθόδοξη ψυχανάλυση συγγραφείς.
Η τετράγλωσση κατάρτισή του προβλέφθηκε για ουσιαστικούς και πρακτικούς λόγους. Γλωσσική αφετηρία παραμένει ασφαλώς η γερμανική, από την οποία επιχειρείται η απόδοση των όρων στις τρεις άλλες γλώσσες, στα ελληνικά, που μας ενδιαφέρουν πρωτίστως, καθώς και στα αγγλικά και στα γαλλικά, τις δύο άλλες γλώσσες με την ευρύτερη διάδοση στη χώρα μας. Αυτές υπήρξαν άλλωστε και οι δύο πρώτοι υποδοχείς του έργου του Φρόυντ και σε αυτές δοκιμάσθηκε νωρίς και συστηματικά η μεταφύτευση της γερμανόγλωσσης ψυχαναλυτικής θεωρίας. Οι πρακτικοί λόγοι που μας οδήγησαν στην τετραγλωσσία, και μάλιστα με τετραπλή αναδίπλωση, ώστε κάθε μία από τις τέσσερις γλώσσες να εμφανίζεται μία φορά πρώτη και να έπονται οι άλλες κ.ο.κ., είναι προφανείς από την επιτυγχανόμενη με τέτοια αναδιάταξη λειτουργικότητα και ευχρηστία του λεξικού. [...]

[Απόσπασμα από το κείμενο του προλόγου]