[...] Η λιμενική βιομηχανία αναζητά τις απαραίτητες προσαρμογές, υιοθετώντας νέα, αποκεντρωμένα μοντέλα οργάνωσης, διοίκησης και διακυβέρνησης. Ιδιαίτερο χαρακτηριστικό της ανάπτυξης των λιμένων αποτέλεσε η γενίκευση της παραχώρησης δικαιωμάτων παροχής λιμενικών υπηρεσιών από ιδιώτες και η αναθεώρηση του ρόλου των δημόσιων, πλην μεμονωμένων εξαιρέσεων, φορέων διαχείρισης λιμένων. Θεσμικές αλλαγές επιταχύνουν την ανάδειξη παγκόσμιων διαχειριστών τερματικών σταθμών, ενώ η εταιρική υπόσταση των λιμενικών αρχών αλλάζει την λιμενική βιομηχανία καθοριστικά. Η επιλογή λιμένα δεν καθορίζεται πλέον από την γεωγραφική θέση του, ούτε οι λιμένες εξυπηρετούν πλέον αποκλειστικά παράγωγο ζήτηση. Η χρηματοοικονομική κρίση του 2008, η ραγδαία επιδείνωση των συνθηκών πραγματοποίησης του διεθνούς εμπορίου, η κρίση που αντιμετώπισε η ναυτιλία, προβληματίζουν τη λιμενική βιομηχανία. Το δεδομένο ενδιαφέρον εταιριών υπηρεσιών χερσαίων μεταφορών, αλλά και χρηματοπιστωτικών ιδρυμάτων, για συμμετοχή στην παροχή λιμενικών υπηρεσιών και τη διοίκηση των λιμένων, μετατρέπει το λιμενικό συγκρότημα σε μια πολύπλοκη οντότητα με σημαντικό, πληθυντικό, αριθμό δρώντων παραγόντων. Η απαραίτητη χωρική και λειτουργική επέκταση του λιμένα και η ανάγκη ενοποίησης με σύνθετες αλυσίδες μεταφοράς, δημιουργούν νέα ερωτήματα, εισάγοντας έννοιες όπως η `ποιότητα` στη λιμενική καθημερινότητα [...]

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]