Σ` αυτό το 12ο βιβλίο του ο Ανδρέας Παναγόπουλος ασχολείται με τις τάξεις και τις αταξίες των άλλων και του ίδιου, κυριολεκτικά και μεταφορικά. Στο πρώτο μέρος παίζων και σπουδάζων στη σειρά `Allegro ma non troppo`, καταθέτει την εμπειρία και τη γνώση του από τις τάξεις της κοινωνίας, του στρατού, του σχολείου και του πανεπιστημίου, καθώς και τις αταξίες που παρατηρούνται σ` αυτές (ως γνωστόν εκεί ακριβώς όπου καλλιεργείται κάτι εκεί και κακοποιείται ή τουλάχιστον εκεί η κακοποίηση είναι εμφανέστερη). Στο δεύτερο μέρος όλες οι `αταξίες` είναι δικές του, δύο θεατρικοί μονόλογοι, τρία αφηγήματα και ένα δοκίμιο. Το βιβλίο γράφτηκε κατά το μεγαλύτερο μέρος του στο εξωτερικό και πριν από 6 μέχρι 10 χρόνια. Κάθε ομοιότητα με υπαρκτά πρόσωπα είναι σκόπιμη και στην πρόθεση τουλάχιστον, ευτράπελη.

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]