Όταν πρωτοκυκλοφόρησε, το 1948, το μυθιστόρημα του Νίκου Νικολαΐδη του Κύπριου, "Τα τρία καρφιά", η κριτική το υποδέχτηκε με εξαιρετικούς επαίνους. Ο. Τ. Παπατσώνης τον αποκαλεί "ο ελληνικός Ντίκενς" (σε γράμμα του αναδημοσιευμένο στο περιοδικό "Πνευματική Κύπρος", αρ. 115-116, 1970). Η Μυρτιώτισσα τού γράφει στις 21/2/1949: "... Είναι το πιο αληθινό, το πιο ανθρώπινο βιβλίο που έχω διαβάσει... Είναι ένα ολάκερο δράμα σαιξπηρικό, όχι, δε μοιάζει με τίποτα ξένο, είν` ένα δράμα ελληνικό που εσύ ο Έλληνας το `βγαλες τέτοιο καθώς είναι, απ` τα βάθια της φτώχιας και της κακομοιριάς μ` όλο το ψυχικό του μαράζι μ` όλο του τον πόνο. ...Είναι ένα δράμα που το ξερρίζωσες απ` τα σπλάχνα της τόσο βασανισμένης ελληνικής γης, της ιερής και χιλιoπαιδεμένης!". Ο Στρατής Τσίρκας το χαρακτήρισε "μυθιστόρημα που θα το υπόγραφε ο Μπαλζάκ", ενώ η Ελένη Βοΐσκου στο βιβλίο της "Και αύριο Νίκος Νικολαΐδης. Ένας σταθμός στη λογοτεχνία μας", γράφει (σελ. 244): ""Τα τρία καρφιά" είναι ένα λογοτεχνικό επίτευγμα. Ο βασικός του ήρωας, ο Κασσιανός, μένει ανάγλυφος στη μνήμη μας όπως οι γνωστοί ήρωες των μεγάλων δημιουργών της παγκόσμιας λογοτεχνίας."