Η Εσμά τράβηξε από το μεσιανό της δάκτυλο το δακτυλίδι της, μ’ ένα ζαφείρι μεγάλο σαν φουντούκι. «Για το σπίτι» είπε, και το αγόρασε. Στην Σμύρνη, την αρχαία πόλη της Ανατολίας, το 1911. Σ’ αυτό το πρώτο σπίτι, εκεί που η Εσμά μεγάλωσε τους γιους της κι ερωτεύτηκε παράφορα τον Σουλεϊμάν, αρχίζει η ιστορία της οικογένειας Ιπεκτσί. Την διηγούνται όπως την είδαν και την έζησαν τα σπίτια που τη φιλοξένησαν, που στάθηκαν μάρτυρες στα μεγάλα μυστικά της. Μια ιστορία που ξετυλίγεται παράλληλα με την ιστορία της Τουρκίας και τον εκσυγχρονισμό της, που προαναγγέλλει το τέλος ενός μυθικού κόσμου. Ένα μυθιστόρημα πρόσχαρο και λυπητερό, κωμικό και σοβαρό, ελαφρό αλλά και βαθύ, που μας μεταφέρει στην εξωτερική ατμόσφαιρα της «Νεκρής πριγκίπισσας», μας θυμίζει τον μαγικό ρεαλισμό της Αλιέντε στο «Σπίτι των πνευμάτων» κι έχει την οργιαστική φαντασία της Σεχραζάτ στις Χίλιες και μια νύχτες. Μια πραγματική γιορτή συναισθημάτων.

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]