Η λάσπη μοιάζει ναναι ένα τιποτένιο θέμα για έρευνα. Χτές, πήρα μιάν επιστολή από τον Φασιανό. Μου τονίζει: εμένα μου αρέσει να γράφω πιο πολύ κείμενα που αφορούν καταστάσεις νοσταλγικές και καταφρονεμένες, μέσα από την μικρή ζωή των ανθρώπων. Τείνω να πιστέψω, πως, η Μικρή Ζωή καθορίζει την Ιστορική Πορεία εξίσου με τις Μεγάλες Μάχες. Μές στις καταφρονεμένες καταστάσεις και στα ασήμαντα αντικείμενα ελλοχεύει, όντως, η νοσταλγία. Ενδεχομένως η νοσταλγία πυροδοτεί την λεγόμενη έμπνευση των καλλιτεχνών. Για τον λαογράφο η νοσταλγία είναι μεγάλος κίνδυνος. Ο λαογράφος δεν δικαιούται να νοσταλγεί όπως δεν δικαιούται να κρίνει. Ο κάλλιστος λαογράφος δεν είναι παρά ένας φωτογράφος. Γιαυτό απεχθάνομαι τον Λεβί - Στράους. . .

[Απόσπασμα από κείμενο παρουσίασης εκδότη ή έκδοσης]