(...) Παρά τον χαρακτηρισμό του κειμένου ως «εκθέσεως», ο συντάκτης (ή οι συντάκτες) του δεν περιορίζεται, σύμφωνα άλλωστε και με τις προδιαγραφές που είχε θέσει ο Χρηστίδης στο άρθρο του της 28ης Σεπτεμβρίου 1955, σε καταγραφή του μεγέθους της καταστροφής και στην παράθεση μαρτυριών· επιχειρεί με πειστικούς συλλογισμούς να δώσει απάντηση στο βασικό ερώτημα για τον ρόλο της τουρκικής κυβέρνησης, καθώς και σε άλλα καίρια ζητήματα ερμηνείας των γεγονότων. (...) Παρά την παρέλευση 4 δεκαετιών από τη σύνταξη της έκθεσης και τη δημοσίευση έργων που αναφέρονται στο ίδιο θέμα, η εργασία του Χρηστίδη και των συνεργατών του διατηρεί σε μεγάλο βαθμό την αξία της. Χάρη στην επιμελή συγκέντρωση, παράθεση και ερμηνεία εντυπωσιακού όγκου μαρτυριών και στοιχείων παραμένει ίσως η πληρέστερη πηγή για τα γεγονότα που σήμαναν την αρχή του τέλους για τον ελληνισμό της Πόλης. Το κείμενο πρέπει να εκτιμηθεί ακόμη όχι μόνον ως ασφαλής πηγή, αλλά και ως υπόδειγμα συστηματικής και ψύχραιμης, κατά το δυνατόν, προσέγγισης της «ζώσας» σχεδόν επικαιρότητας. Πολλές από τις ερμηνείες που επιχειρούνται διατηρούν επίσης την εγκυρότητά τους. Πρόκειται λοιπόν για ανεκτίμητο τεκμήριο και σχόλιο συνάμα για την πρόσφατη ιστορία της κωνσταντινουπολίτικης ρωμιοσύνης στην πιο τραγική, ίσως, ώρα της.

[Απόσπασμα από το κείμενο του προλόγου]