Στη σκόπευση της εργασίας αυτής βρίσκονται τα πρόσωπα των πεζογραφημάτων του Μάριου Χάκκα, ενός συγγραφέα της εποχής μας που χάθηκε τόσο πρόωρα, στο 41 του χρόνια. Ο στόχος, ήδη από μόνος του, φαντάζει φιλόδοξος, καθώς προσκρούει σ` ένα βασικό εμπόδιο: το μεγάλο πλήθος ηρώων που κινείται σ` αυτό το έργο των τριών συλλογών αλλά των 57 πεζογραφημάτων και που πολύ συχνά υπόκειται στην τεχνική της ανωνυμίας, γεγονός που δυσκολεύει τα πράγματα ακόμα περισσότερο. Σ` ένα μυθιστόρημα υπάρχει ακόμα συνήθως (στο παλιότερο περισσότερο, στο νεότερο λιγότερο) ένας "συγκεντρωτισμός" των προσώπων, ένα κέντρο που εξακτινώνεται στα δευτερεύοντα και στα περιφερειακά πρόσωπα κι αυτά βέβαια διευκολύνει την ταξινόμηση και την ασφαλέστερη διερεύνησή τους. Στα 57 πεζογραφήματα του Χάκκα όμως είναι υποχρεωμένος ο ερευνητής να αντιμετωπίσει, κατά κάποιο τρόπο 57 ξεχωριστά συστήματα προσώπων. Κι αν κάτι τέτοιο δεν είναι αδύνατο, είναι σε κάθε περίπτωση ιδιαίτερα δύσκολο, καθώς υπάρχει ο κίνδυνος να πελαγοδρομήσει και στο όνομα του ελάχιστου να χάσει το μέγιστο, που είναι ασφαλώς η συστηματικότερη κατάδειξη του χαρακτήρα και της συμπεριφοράς των βασικών ηρώων. [...]

(απόσπασμα από την εισαγωγή)

Η εργασία αυτή, ελάχιστα διαφοροποιημένη στο βασικό κείμενο, εκπονήθηκε στα πλαίσια των μεταπτυχικών μου σπουδών στο Τμήμα Φιλολογίας του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης με την ευγενική καθοδήγηση της Φραγκίσκης Αμπατζοπούλου, καθηγήτριας της νεοελληνικής φιλολογίας στο ίδιο Τμήμα, την οποία ευχαριστώ κι από τη θέση αυτή.

Θ. Μ.