Μια σαραντάχρονη γυναίκα περιπλανιέται νύχτα στα δωμάτια του σπιτιού και του μυαλού της. Στον πραγματικό χώρο ή στις αναμνήσεις της, ξετυλίγεται κάθε φορά εμπρός της μια απρόβλεπτη διαδρομή κι εκείνη την ακολουθεί χωρίς αντιρρήσεις. Αυτή την κρίσιμη νύχτα τη βασανίζουν ή την παρηγορούν πράγματα μικρά και μεγάλα: το μέγεθος του κόσμου, όπως αυτό υπολογίζεται μέσα από ένα άδειο σπίτι, κυρίως όμως η πληθωρική παρουσία των παιδιών, των δικών μας και των άλλων, και μάλιστα εκείνων που μπορούν να βλέπουν τα πλήκτρα στα νερά. . .

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]